تعیین تفاوتهای بیان mmp2 و mmp9 در رده ی سلولی ht29 و ht1080 و سلول های بنیادی آنها و نقش مهار دو آنزیم فوق در تهاجم سلولی

سرطان کلورکتال، عمدتاً به عنوان سرطان روده بزرگ شناخته شده است که از رشد کنترل نشده ی سلول ها در روده بزرگ و راست روده ایجاد می شود. این سرطان سومین سرطان شایع تشخیص داده شده در جهان است و 60% موارد در کشورهای توسعه یافته تشخیص داده شده است. در تقسیم بندی سرطان کلورکتال، چهار مرحله وجود دارد که براساس میزان گسترش و پیشرفت بیماری رده بندی می شود. در مرحله ی چهارم ممکن است لنف درگیر شده و متاساز آغاز می گردد. از سوی دیگر فیبروساکورما نیز به عنوان یک تومور بدخیم مشتق شده از بافت همبند شناخته شده است که ممکن است در بافت های نرم مانند عضلات، بافت چربی، رگ های خونی و یا حتی استخوان ها رخ دهد. هر چند شیوع کمی دارد (9:100000 نفر) ولی به دلیل مقاومت به پرتو درمانی و شیمی درمانی درصد زنده ماندن آن پایین است و معمولاً به ریه متاستاز می دهد. علاوه بر این، از جمله دلایلی که در سال های اخیر برای بروز مقاومت دارویی مطرح شده است وجود جمعیت خاصی از سلول های سرطانی تحت عنوان side population یا cancer stem cells می باشد؛ در واقع اغلب شیوه های درمانی سرطان، به منظور کاهش آسیب رسانی به سلول های عادی سلول های با سرعت تکثیر بالا را هدف قرار می دهند؛ لذا این جمعیت کوچک سلول های بنیادی سرطانی از تیررس اثر دارو در امان مانده و در مراحل بعد با تکثیر و تمایز باعث بوجود آمدن تومورهای جدید می شوند. چنانچه این استراتژی درست باشد عود مجدد تومور سرطانی و مقاومت حاصله، ناشی از تکثیر جمعیت کوچک side population می باشد. در رده ی سلولی ht29 و ht1080 این جمعیت سلولی را می توان مشاهده نمود. علاوه بر حضور این جمعیت سلولی، امروزه متاستاز یکی ازعلل مقاومت به درمان در سرطان محسوب می شود که خود شامل چندین مرحله می باشد. یکی از مراحل ایجاد متاستاز، تهاجم به استرومای اطراف از طریق تخریب ماتریکس خارج سلولی (extra cellular matrix) یکی از اجزای مهم غشای پایه، توسط ماتریکس متالوپروتئینازها می باشد. طی مطالعات انجام شده مشخص شده است که این آنزیم ها بخصوص آنزیم های نوع 4 کلاژناز (mmp2 و mmp9 ) در خطوط مختلفی از سلول های سرطانی از جمله سرطان کلورکتال و فیبروسارکوما بیان می شوند که بیان این آنزیم ها با تهاجم سلول های سرطانی و تخریب ماتریکس خارج سلولی و متاستاز در ارتباط است. هدف از این مطالعه بررسی بیان mmp2 و mmp9 در 2 رده ی سلولی ht29 (رده ی سلولی سرطان کلورکتال) و ht1080 (رده ی سلولی فیبروسارکوما) و سلول های بنیادی آنها و نقش 2 آنزیم فوق در تهاجم سلولی می باشد. نتایج وسترن بلات بیانگر این است که بیان این 2 آنزیم در سلول های بنیادی بیشتر ازcell line اصلی می باشد. این روند افزایشی در مورد بیان mmp9 و در مورد stem cell های ht29 وht1080 بارز می باشد. با توجه به ارتباط بیان این دو آنزیم با تهاجم سلول های سرطانی، ما در این مطالعه به بررسی میزان تهاجم این 2 رده ی سلولی پرداختیم که نتایج invasion نشان می دهد که سلول های ht29 و ht29stem cell از matrigel عبور نکرده و فاقد قدرت تهاجمی اند. در حالی که سلول های ht1080 و stem cell های آن از ماتریژل عبور نموده و قدرت تهاجمی قابل توجهی را نشان می دهند، هر چند که عبور ht1080 در مقایسه با ht1080 stem cell از ماتریژل بیشتر می باشد. در این مطالعه به منظور تحریک تهاجم سلول های ht29 از فیبرونکتین استفاده شد چرا که اثر این ماده در این زمینه طی مطالعات انجام شده تأیید شده است، ولی در حضور فیبرونکتین هم سلول های ht29 از ماتریژل عبور نکردند. بدین ترتیب با وجود بیان mmp2 و mmp9 در رده ی سلولی ht29، این رده ی سلولی فاقد قدرت تهاجمی لازم می باشد که در فصل چهارم به طور کامل به توضیح آن می پردازیم.